Σε κενό στρατηγικής
17/11/2011
Εάν κρίνουμε από τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις στην Ιταλία, στην Ισπανία και σε άλλες ισχυρές χώρες της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κενό στρατηγικής.
Τα κερδοσκοπικά κυκλώματα του χρηματοπιστωτικού τομέα έχουν επιβάλει, από την κρίση του 2008, τους δικούς τους κανόνες στην οικονομία και στην πολιτική, ενώ το Βερολίνο αυτονομείται σε βάρος της κοινής ευρωπαϊκής προσπάθειας.
Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα περάσει σε διάστημα μερικών μηνών από την αναιμική οικονομική ανάπτυξη στην ύφεση και σε μία γενικευμένη οικονομική και κοινωνική κρίση. Η περίοδος κατά την οποία όλοι μπορούσαν να βολευτούν πλησιάζει στο τέλος της και θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις στρατηγικής σημασίας.
Κρίσιμες αποφάσεις
Θέλουμε να λειτουργούν τα κερδοσκοπικά κυκλώματα του χρηματοπιστωτικού τομέα ασύδοτα σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, του κρατικού προϋπολογισμού και των φορολογούμενων πολιτών; Θέλουμε το διεθνές εμπόριο να διεξάγεται με όρους που επιβραβεύουν τις εξαγωγικές βιομηχανίες της Κίνας, που λειτουργούν με πλήρη περιφρόνηση για τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων; Θέλουμε να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μία ζώνη γερμανικής επιρροής, σε μία νέα έκδοση του ζωτικού χώρου της Γερμανίας, που οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους;
Έφτασε η ώρα να αγωνιστούμε για τη διαμόρφωση του κοινού ευρωπαϊκού μας μέλλοντος, με διαφορετικούς κανόνες από αυτούς που οδήγησαν στη σημερινή κρίση.
Θέλουμε να λειτουργούν τα κερδοσκοπικά κυκλώματα του χρηματοπιστωτικού τομέα ασύδοτα σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, του κρατικού προϋπολογισμού και των φορολογούμενων πολιτών; Θέλουμε το διεθνές εμπόριο να διεξάγεται με όρους που επιβραβεύουν τις εξαγωγικές βιομηχανίες της Κίνας, που λειτουργούν με πλήρη περιφρόνηση για τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων; Θέλουμε να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μία ζώνη γερμανικής επιρροής, σε μία νέα έκδοση του ζωτικού χώρου της Γερμανίας, που οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους;
Έφτασε η ώρα να αγωνιστούμε για τη διαμόρφωση του κοινού ευρωπαϊκού μας μέλλοντος, με διαφορετικούς κανόνες από αυτούς που οδήγησαν στη σημερινή κρίση.
Ο αγώνας, όμως, που περιγράφουμε δεν έχει σχέση με εύκολες καταγγελίες των Γερμανών ή των Ευρωπαίων. Συνδυάζονται με μια επικίνδυνη στασιμότητα στο εσωτερικό.
Για να παίξουμε ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, βάζοντας τέλος στη γραφειοκρατική αδράνεια της δημόσιας διοίκησης, στην κακοδιαχείριση του ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας, στη μαζική φοροδιαφυγή μεγάλων τμημάτων της μεσαίας τάξης, σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που στηρίχθηκε στο φθηνό χρήμα και στις άφθονες εισαγωγές.
Για να παίξουμε ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, βάζοντας τέλος στη γραφειοκρατική αδράνεια της δημόσιας διοίκησης, στην κακοδιαχείριση του ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας, στη μαζική φοροδιαφυγή μεγάλων τμημάτων της μεσαίας τάξης, σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που στηρίχθηκε στο φθηνό χρήμα και στις άφθονες εισαγωγές.
Πρέπει να οργανώσουμε τον οικονομικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό σε χρόνορεκόρ και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Αυτά που έπρεπε να κάνουμε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όταν περάσαμε από τη δραχμή στο ευρώ, πρέπει να τα κάνουμε «εδώ και τώρα», ανεξάρτητα από το οικονομικό και κοινωνικό κόστος, για να μην επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα.
Οι δύσκολες εσωτερικές αλλαγές θα πραγματοποιηθούν υποχρεωτικά σε ένα πλαίσιο ευρωπαϊκής κρίσης και αστάθειας, που κάνει την προσαρμογή μια εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση.
Οι δύσκολες εσωτερικές αλλαγές θα πραγματοποιηθούν υποχρεωτικά σε ένα πλαίσιο ευρωπαϊκής κρίσης και αστάθειας, που κάνει την προσαρμογή μια εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση.
Διαβάστε Επίσης
Η διαχείριση ενός λάθους
Η απόφαση του κ. Παπανδρέου και του κ. Βενιζέλου να επιβάλλουν ειδικό φόρο στα ακίνητα σε μια προσπάθεια να περιορίσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, έχει εντυπωσιακές οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες.
Η νέα φορολογική επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας προκαλεί την μεγάλη πτώση της αξίας των ακινήτων, “παγώνει” ότι έχει απομείνει από την οικοδομική δραστηριότητα και απομακρύνει την προοπτική της οικονομικής ανάκαμψης.
∆εν είναι ελληνική
Αποδεικνύεται καθηµερινά ότι η κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρωζώνη δεν προέρχεται από την Ελλάδα. Η πατρίδα µας µπορεί να είναι ο αδύναµος κρίκος της Ευρωζώνης, δεν έχει όµως ουσιαστική συµβολή στη δηµιουργία των εξωφρενικών καταστάσεων που αντιµετωπίζουν οι ευρωπαϊκοί λαοί από το 2008.
Νέοι κίνδυνοι για την οικονοµία
Το πολιτικό σύστηµα αναπαράγει τον εαυτό του και λειτουργεί σαν καταλύτης στην κλιµάκωση της οικονοµικής κρίσης.
Τελευταία Σχόλια
Sign in using Facebook




Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών με την τάξη του ’71. Σπούδασε Διοίκηση Βιομηχανικών Επιχειρήσεων στο MIT, στην Βοστόνη των ΗΠΑ, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές για την τότε ΕΟΚ στο LSE στο Λονδίνο και πήρε το διδακτορικό του από το τμήμα Διεθνών Σχέσεων του LSE το 1980.
Ξεκίνησε την δημοσιογραφική του σταδιοδρομία το 1981 στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» υπό την διεύθυνση του Γιάννη Μαρίνου. Το 1984 έγινε βασικός αρθρογράφος του Ελεύθερου Τύπου και σύμβουλος του εκδότη της εφημερίδας, Άρι Βουδούρη. Από το 1988 μέχρι το 2002 υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας «Τύπος της Κυριακής». Από το 1997 έως το 2002 υπήρξε και εκδότης διευθυντής του ημερήσιου «Ελεύθερου Τύπου». Το 2003 προχώρησε στην έκδοση της ημερήσιας δωρεάν διανεμόμενης εφημερίδας «City Press» και το 2008 πήρε την πρωτοβουλία για την έκδοση της κυριακάτικης δωρεάν διανεμόμενης εφημερίδας «Free Sunday».
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι σχολιαστής στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικών σταθμών, πρώτα στον ALPHA και σήμερα στον ΑΝΤΕΝΝΑ ενώ η ραδιοφωνική του πορεία ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια από τον ραδιοφωνικό ALPHA και συνεχίζεται από τον Μάιο του 2009 στον Flash 96.

